تاثیر نانوسیلیس ومقاومت کششی بتن - بلوک هبلکس | هبلکس - فرمستون - سیپورکس - بلوک سبک

تاثیر نانوسیلیس ومقاومت کششی بتن

تاثیر نانوسیلیس ومقاومت کششی بتن | طبق گزارش

خزائنی و همکاران ملاحظه می شود که با افزودن

مقدار کمی (۵/۱ %وزن سیمان) ذرات نانوسیلیس

به مخلوط در نسبت های متفاوتی از عیار سیمان

افزایش قابل توجهی در مقاومت کششی نمونه ها

ایجاد شده است. این تایید کننده نتایج مطالعات

منتشر شده از توسعه خواص مکانیکی بتن با

نانوسیلیس است ذرات نانوسیلیس مقاومت

کششی بتن را بهبود بخشیده و حتی در سنین

کم عمل آوری نیز، توسعه مقاومت بالایی را تجربه می کنند.

تاثیر نانوسیلیس بر نفوذ آب در بتن:

طبق گزارش فیروزمکان و همکاران پس از انجام

آزمایش های استاندارد ۲۰۰۰:۸-۱۲۳۹۰ EN BS نفوذ

آب بر روی نمونه ها در سنین ۷ و ۲۸ و ۹۰ و ۱۸۰ روز

نمونه های ۱۵ سانتیمتری پس از قرارگیری نمونه ها

به مدت ۷۲  ساعت تحت فشار آب ۱۰×۵ پاسکال،

نمونه ها شکسته شده و مقدار نفوذ آب در آن ها

قرائت شد، عدد معرفی شده در تعیین مقدار نفوذ

آب در نمونه ها به صورت میانگینی از مقادیر

مختلف نفوذ آب در طول ۱۵ سانتی متری نمونه

محاسبه شد. نتایج مربوط به هر طرح اختلاط

براساس متوسط عمق نفوذ ۳ نمونه به دست آمد.

با بالا رفتن سن نمونه ها از میزان نفوذ آب در

آن ها کاسته می شود که حاکی از کامل تر شدن

واکنش های هیدراتاسیون و کاسته شدن تخلخل

حفرات موئینه و پیوستگی آنها است. ضمنا مشاهده

می شود که افزودن نانوسیلیس در کاهش نفوذپذیری

موثر بوده و با افزایش میزان آن در طرح اختلاط

کاهش بیشتری در نفوذپذیری مشاهده می شود.

این بهبود را می توان به دلیل فعالیت بالای پوزولانی

نانوسیلیس و تولید ژل H-S-C ،خاصیت پرکنندگی

خلل و فرج بتن و حذف حفرات ریز موجود

در ساختار ژل سیلیکاتی دانست.

تاثیر نانوسیلیس بر جذب موئینگی آب:

طبق آزمایشات فیروزمکان و همکاران میزان آب

جذب شده را می توان با مقدار فضاهای موئینه

نمونه های گوناگون بتنی و شکل و پیوستگی

آنها ارتباط داد. بالا بودن مقدار جذب آب موئینه

و مقدار بالا آمدگی آب در نمونه های بتن،

می تواند نشانگر ضعف ساختار ماتریس سیمانی،

نفوذپذیری بالای آن و خطر تخریب در حملات

کلرایدی باشد. جهت انجام این آزمایش طبق

استاندارد ۱۹۹۷:۵-۴۸۰ EN BS ،نمونه های

مکعبی ۱۰ سانتیمتری در سن آزمایش از محلول

آب آهک خارج و جهت رسیدن به وزن ثابت

به مدت ۱۴ روز در آون با دمای ۵۰ درجه

سانتیگراد قرار داده شدند. سپس نمونه ها

پس از توزین درون ظرف آبی قرار داده شده اند،

به گونه ای که سطح آب به اندازه ۵ میلیمتر

از تراز کف نمونه ها بالاتر باشد. وزن نمونه ها

پس از ۳ ،۶ ،۲۴ ،۷۲ ساعت قرارگیری در آب

قرائت شد. نتایج نشان دادند که استفاده از

نانوسیلیس بر کاهش میزان جذب آب نمونه های

بتنی موثر بوده و با افزایش مقدار آن ها در

نمونه جذب آب به خصوص در سنین اولیه کاهش یافته است

از ۳ ،۶ ،۲۴ ،۷۲ ساعت قرارگیری در آب قرائت شد.

نتایج نشان دادند که استفاده از نانوسیلیس بر کاهش

میزان جذب آب نمونه های بتنی موثر بوده و با

افزایش مقدار آن ها در نمونه جذب آب

به خصوص در سنین اولیه کاهش یافته است