خودترمیمی دربتن
خودترمیمی
خودترمیمی دربتن | خودترمیمی در بتن به معنای ترمیم ترک ها
در مقیاس کوچک و بدون دخالت نیروی انسانی است.
بدین معنی، که بتن با ترمیم مداوم ریزترک ها از
گسترش آنها جلوگیری کرده است. خودترمیمی
در بتن، ضمن افزایش پایایی و دوام بتن کاهش
هزینه های تعمیر و نگهداری پس از
ساخت را نیز به دنبال خواهد داشت.
تحقیقات زیادی بر روی موضوع بتن خودترمیم
انجام گرفته است. نویل یک بررسی اجمالی
بر روی بتن های خودترمیم انجام داده است.
او اهمیت عملی خودترمیمی را در کاهش آب
انتقالی از ترک ها را برای مثال در لوله های
بتنی آب مطرح کرده است. تحقیقات اولیه روی
بتن خودترمیم، به طور عمده بر روی سازه های
نگهدارنده آب یا مخزن هایی که نشت از طریق
ترک های به وجود آمده در آن موضوع بسیار
مهمی تلقی می شد، انجام شده است.در تحقیق
ترید و گرانجر تمرکز اصلی بر روی بازیابی
ویژگی های مکانیکی ترکها در سنین اولیه ی بتن
به وسیله ی هیدراتاسیون مداوم ذرات
سیمانی می باشد. همچنین فن آوری
خودترمیمی باکتریایی با فرآیند
خودترمیمی ذاتی بتن مقایسه شده است.
فرآیندهای خودترمیمی بیولوژیکی:
یکی از مهم ترین کاربردهای باکتری که در چند
سال اخیر توجه محققین را به خود جلب کرده است؛
استفاده از باکتری به عنوان عاملی برای بسته شدن
ترک ها پس از بهره برداری سازه است. سازه های
بتن آرمه به دلایل مختلفی دچار ترک می شوند
این ترکها احتمال نفوذ موادخورنده به داخل بتن
را افزایش داده، موجب گسترش ترکها و آسیب
رسیدن به آرماتور می گردند .باکتری ها با ترمیم
ریزترک ها در بتن از گسترش آنها جلوگیری
کرده و می توانند جایگزین مناسبی به جای
استفاده از اپوکسی، رزین یا ملات اپوکسی باشند.
باکتری های خاصی توانایی خودترمیمی در بتن برای ترمیم ترکها را دارند.
شرایطی مانند دما بالا،کاهش مواد مغذی و pH بالا
ممکن است مانع از تولید کربنات کلسیم توسط
باکتری ها شود. از آنجایی که pH بتن تازه
معمولا بین ۱۰ تا ۱۳ است و.دمای بتن تازه
می تواند تا ۷۰ درجه سانتیگراد افزایش یابد.پس
از خشک شدن بتن، آب کافی وجود ندارد.بنابراین،
باکتری های انتخاب شده نیازمند مقاومت زیاد
در برابر pH بالا، دما و محدودیت جدی آب هستند.
معمولا میکروارگانیسم های مازوفیلی
نمی توانند در این شرایط به طور طبیعی رشد کنند.
استفاده از باکتری در آب اختلاط بتن:
استفاده از انواع میکروارگانیسم ها برای طراحی
بتن خودترمیم به عنوان استراتژی بیولوژیکی
توسط چندین محقق طبقه بندی شده است. از
آنجایی که میکروارگانیسم ها می توانند در همه
جا مانند خاک، آّب، چشمه های آب گرم و
فاضلاب های صنعتی رشد کنند. محققین به
کارگیری میکروارگانیسم ها را به صورت
سوسپانسیونی در آب اختلاط بتن پیشنهاد داده اند.
در این روش غلظت مشخصی از باکتری
در آب اختالط بتن استفاده می گردد و منجر
به تولید بتنی با خواص بهبود یافته تر می شود.
کاهش جذب آب، افزایش مقاومت فشاری و افزایش
مقاومت کششی نمونه های حاوی باکتری
از جمله خواص مکانیکی است که گزارش شده است.