طبیعت وفضای معماری | جدایی فضای سکونتی و فعالیت های
اجتماعی انسان ها و استقرار در محیط های شهری باعث
فاصله ی انسان از طبیعت شده است که این دوری جدایی ناپذیر
است و هرچه زودتر انسان به دنبال گم گشته ی خود یعنی
محیط طبیعی برمی گردد. با الهام گیری از طبیعت جهت
شکل گیری بناهای معماری نو می توان در جهت ارتقا کیفیت
زندگی شهری برای بشر به طرحی نو دست یافت. از سوی دیگر
بسیاری از معماران و طراحان معتقدند که طرح های الهام
گرفته از طبیعت،می تواند به کاهش صدمات زیست محیطی
ناشی از زندگی بشر در شهرها کمکی شایان توجه نماید.
بدین وسیله همگام با معماری بیونیت می توان در جهت
دستیابی و تحقق اهداف فوق برآمد. این پژوهش به صورت
کمی و کیفی می باشد که مطالب مرتبط کتب و مجلات معتبر
مربوطه استخراج شده است. نتایج بدست آمده نشان می دهد
که، همزیستی بتا طبیعت و حضور و اقامت در آن می تواند
به عنوان یکی از محورهای مهم و اصلی در زندگی مطرح شود.
کیفیت و چگونگی قرار گیری در طبیعت برای حل مشکلات
زیست محیطی و همچنین مشکلات ناشی از شهرنشینی اهمیت
بسیاری دارد به گونه ای که موجب از بین رفتن این مشکلات
می شود. با توجه به این موارد، در اینجا معماری می بایست
به گونه ای به کار گرفته شود که علاوه بتر ارضای نیازهای
اولیه و بهینه جهت سکونت و اقامت، بتواند با بکارگیری
انواع طبیعت گرای معماری از جمله بیونیت ، در صدد
برطرف کردن آسیب ها و مشکلات ناشی از آن نیز بر آید.
برخورد انسان با طبیعت امروزه به مسأله مهمی
برای همه ی جوامع تبدیل شده که به دو شکل اصلی بروز دارد:
ی جوامع تبدیل شده که به دو شکل اصلی بروز دارد:
۱-.طبیعت از زندگی انسان فاصله گرفته است.
۲-طبیعت توسط انسان در حال نابودی است.
مروزه با پیدایش کانون جمعیتی بزرگ و کلان شهر نشینی،
نیاز فراغتی انسان همچون گذشته به صورت طبیعی
و خود به خود ارضاء نمی شود. یعنی امور ساده ای مانند
قدم زدن در قهوه خانه، نشستن با دیگران، صحبت کردن،
شتیدن صدای آب رودخانه، گشتی در باغ میوه، میوه ای
را به درخت دیدن و نظایر آن به طور عادی برای شهرنشینان
در دسترس نیست. نیاز انسان به طبیعت، نیازیست انکار ناپذیر،
سفر در طبیعت و اقامت در آن و مأنوس شدن با آن در
ساختن روح انسان بسیار تأثیر گذارند و معماری از
عوامل تعیین کننده نحوه اقامت و بیش نحوه برخورد او
در این اقامت بتا طبیعت است. انسان به طور کل محیط های
طبیعی را به محیط های مصنوع ترجیح می دهد.
در طبیعت و اقامت در آن و مأنوس شدن با آن در ساختن روح
انسان بسیار تأثیر گذارند و معماری از عوامل تعیین کننده
نحوه اقامت و بیش نحوه برخورد او در این اقامت بتا طبیعت
است. انسان به طور کل محیط های طبیعی
را به محیط های مصنوع ترجیح می دهد.
بشر با دگرگونی محیط زیستت خود و تغییر و تحولاتی
که انجام داده، فضای ناخوشایندی را در محیط های
شهری برای خود ساخته است که برای
فرار از آن مشتاق به تفریح در طبیعت است.