طراحی پایداردرساختمان | بخش ســاختمان و محیط
ســاخته شــده، به عنوان دو حوزه کلیدی در
توسعه پایدار جهانی، مطرح شده اند.
ســاختمان ها در مقایســه با ســایر مصنوعات،
عمر نســبتاً طولانی تــری دارنــد و در طــول
تمــام مراحــل نقشه کشــی، ساختمان ســازی،
تجهیز کردن و تخریب یا استفاده دوباره از آن،
در توســعه پایــدار تأثیرگذار خواهند بود.
یک ســاختمان، محصــول مرکبی از مصالح،
مواد و ترکیبات اســت که متقابلا بــر هم
اثر گذار می باشند. به علاوه، ســاختمان اثر
قابــل ملاحظه ای بر ســلامت انســان دارد.
از آنجا که نقاط ضعف و قوت یک ساختمان
بر زیست بوم جهان تأثیر مستقیم خواهد داشت،
یافتن راهکارهای جدید برای تأمین زندگی
مطلوب انسان بسیار مهم می نماید. کاربرد
مفاهیم پایداری در معماری مبحثی تازه را به
نام”معماری پایدار” یا “معماری اکولوژیکی ”
یا “معماری سبز” و “معماری زیست محیطی “
باز کرده است که همگی این ها دارای مفهوم
یکسانی هستند و بر معماری سازگار
با محیط زیست دلالت دارند.
ساختمان های بومی از مصالح محلی در دسترس،
کاربرد محلی، منابع انرژی تجدیدپذیر ساخته
شده اند. اصول طراحی و معماری بومی هم به
ساختمان های مجزا و هم به طرحهای شهری و
روستایی در استفاده از منابع طبیعی توجه دارد.
مهمترین اصول به کار رفته در
معماری بومی عبارت است از :
انرژی:حداکثر استفاده از منابع محلی در گرمایش،
تهویه و روشنایی ساختمان های بومی با توجه
به نیازهای اقلیمی و محلی جهتگیری گذرها
و راه های شهری، نحوه قرارگیری ساختمان ها
در کنار همدیگر، جهت گیری ساختمان، موقعیت
پلان در زمین، موقعیت پنجره ها، درها و … با
توجه به ملاحظات اقلیمی و انرژی و بهره گیری
از مصالح بومی از منابع محلی.
رشد الگوهای متفاوت ساختمانی در پاسخ به
مصالح ساختمانی در دسترس و
شرایط اقلیمی منطقه ای متفاوت
همچنین برندا و رابرت ویل ، شش اصل را برای
برنامه ریزی و طراحی پایدار ساختمان ها و
محیط زیست پیشنهاد کرده اند. این ۶ اصل عبارتند از:
حفظ انرژی:
ساختمان ها می توانند به گونه ای طراحی شوند
تا سطحی مناسب از گرما را فراهم کرده، تهویه پذیر
بوده و از گرما و سرما و حرکات هوای طبیعی
استفاده کنند. مهارت ها و توانایی ها در طراحی
ابنیه و استفاده از سیستم دارای هوش مصنوعی
در این روش بسیار کارا می باشد.
همراهی باشرایط آب وهوایی:
هر بخش از جهان دارای آب و هوا و اقلیم مشخصی
است که هر کدام پتانسیل های مختلفی را برای
استفاده از ویژگی های آب و هوایی برای فراهم
کردن شرایط مناسب و راحت در داخل
و خارج ساختمان ایجاد می کند.
به حداقل رساندن مصرف منابع جدید:
این اصل از دو طریق صورت می پذیرد .
ابتدا با به حداقل رساندن استفاده از مواد و
منابع تجدیدناپذیر در ساختمان های جدید
و دوم استفاده مجدد ساختمان ها با
به حداقل رساندن مصرف منابع و انرژی.
احترام به مصرف کنندگان:
استفاده کنندگان باید در فرآیندهای تغییر و
مدیریت مکان ها مشارکت داده شوند. آنها
بر مکانی که در آن قرار دارند، تأثیر
گذاشته و از آن تأثیر می پذیرند.