فاكتورهاي مؤثر بر پايداري بتن
عمل مخلوط كردن و زمان هم زدن :
فاكتورهاي مؤثر بر پايداري بتن | مخلوط كردن حباب هاي هوا
با ملات را ميتوان تركيبي از پروسه هاي توزيع و تراكم
درنظر گرفت. مخلوط مصالح ريز و درشت، ذرات سيمان،
آب و مواد شيميايي ديگر يك سيستم سه بعدي تشكيل مي دهند
كه توزيع سايز حباب ها را تحت تأثير قرار داده و از حضور
مقدار زياد حباب هاي بزرگ و مهاجرت آزاد حباب هاي
هوا در مخلوط جلوگيري مي .كند همچنين حلاليت هوا
تحت فشار سيستم تغيير مي يابد. در بررسي ها مشخص
شده است كه در حين همزدن عمل برش موضعي،
فشرده سازي، انبساط و پيچش به وسيله همه اجزاء
ايجاد مي شود كه تأثير اين اعمال روي مقدار حباب ها
و توزيع اندازه آنها است. براي يك ميكسر معين زمان
همزدن نيز نقش مهمي را در كنترل مقدار هوا بازي مي کند.
خواص رئولوژيكي خمير :
خمير سيمان يك سيال غير نيوتني با مدل رفتاري
بينگهام است كه ويژگي هاي رفتاري آن با تنش تسليم
و لزجت تعريف ميشوند. تنش تسليم سيمان از فرار
حباب هاي هوا به( دليل چسبيدن حباب هوا به ذرات سيمان)
جلوگيري مي كند. لزجت خمير و قطر حباب ها هم تعيين
كننده سرعت حركت رو به بالاي حباب هاي هوا
(طبق قانون استوك) مي باشند . بنابراين ويژگي هاي
رئولوژيكي خمير سيمان مستقيماً روي
سيستم حفره ي هوا تأثير مي گذارد.
دماي اختلاط بتن :
تحقيقات نشان دادهاند كه دماي اختلاط ميتواند به دليل
افزايش لزجت سيمان و كاهش حلاليت حباب هاي هوا
برروي پايداري حبابها در ملات بتن تأثير منفي داشته باشد.
لزجت خمير با دما ارتباط مستقيم دارد. با افزايش دما
هيدراسيون ذرات سيمان سريع تر شده و درنتيجه لزجت
خمير بتن افزايش مييابد. لزجت فاز خميري مي تواند
به عنوان سد انرژي در مقابل تشكيل حباب هاي هوا
درنظر گرفته شود. براي يك مقدار كار ورودي معين،
لزجت بيشتر ميتواند مقدار كل هواي وارد ،شده اندازه
و توزيع حبابها را كاهش دهد. چون از اين طريق
ميزان سورفكتانت هاي AL و Ab كم شده و
سورفكتانت هاي AS روي سطح ذرات سيمان
هيدراته شده افزايش مي يابد در نتيجه باعث ناپايداري
حباب هاي هوا مي شود. با افزايش دماحلاليت هوا
در آب كاهش مي يابد. براي مخلوط بتني تازه
اسفنجي نيز افزايش دما، هواي حل شده
در آب را تحريك مي کند.
مصالح :
اندازه مصالح ريز يا درشت در حفظ مقدار هواي وارد
شده به سيستم تأثير ميگذارد. حجم ملات معمولاً با
افزايش اندازه مصالح كمتر شده و هوايي كه درون
بخش قرار مي گيرد نيز معمولاً كاهش مي يابد.
درصورتيكه با استفاده از شن، در اثر به دام افتادن
حباب هاي هوا در فضاي حفره هاي بين دانه هاي
شن، حباب هاي هواي بيشتري نگهداشته مي شوند.
گیرش:
گيرش در هنگام ارتعاش، اصطكاك بين ذرات مصالح
را كاهش ميدهد تا پاكت هاي هواي به دام افتاده حذف
شوند و بتن سيال تر شود. از دست دادن مقداري از
هوا به دليل ارتعاش به عواملي چون نشت بتن،
مقدار هواي اوليه، فركانس ارتعاش
و زمان ارتعاش بستگي دارد.