معماری،محیط زیست،ساختمان | امروزه هدف معماری پایدار،
برنامه ریزی برای ایجاد سازگاری بین محیط زیست و ساختمان هاست.
از آنجا که طبق آمار،پنجاه درصد از ذخایر سوخت های فسیلی
در صنعت ساختمان مصرف می شوند(با نظر به اینکه این ذخایر
تجدید ناپذیر و برای محیط زیست مضرند)، ما باید به دنبال
احداث ساختمان هایی با توان تولید انرژی به جای مصرف آن
باشیم تا نیاز به این ذخایر به صفر برسد و در نتیجه سازگاری
هرچه بیشتر ساختمان ها با محیط زیست فراهم شود. به عبارت
دیگر ما باید در راستای استفاده از انرژی های پاک در
ساختمان ها، تلاش کنیم و تمام سطوح معماری ساختمان ها
را به مصادیق معماری سبز نزدیک و نزدیک تر کنیم.
پایداری ریشه در سه چیز دارد :
طبیعت، اخلاق، سنت و مسائل اقتصادی
اولین مفهوم پایداری ؛ اصول پایدار حفاظت و نگهداری
همساز با طبیعت است . دومین مفهوم پایداری ؛ منطقه گرایی
و بوم گرایی است یا مفهومی است که نشان می دهد افراد در
مجموعه هایی هستند که تکنولوژی آینده ساز و آینده نگر
باید براساس الگوهای بومی و منطقه ای عمل کند .
سومین مفهوم وابسته به اخلاق است ، رویکردی که
علاوه بر عدم تحمل تخریب و ضایعه بر محیط پیرامونی ،
از توانایی های نسل های آینده در برآوردن نیازهایشان
نمی کاهد. یکی از رویکردهای معماری پایدار در عصر
مدرن ، تامین رفاه جامعه است ، اما با مطرح شدن مباحث
مربوط به رابطه میان انسان، محیط زیست و توسعه در
دهه ۱۳۱۰ ، مفهوم” توسعه ی سازمان ملل در محیط زیست
و توسعه ی پایدار”مورد توجه جدی قرار گرفت. با فعالیت های
علمی دانشگاه ها و متخصصان علوم انسانی در کنار کمیسیون
جهانی سال ۱۳۰۱، اصولی برای توسعه پایدار تعیین گردید.
اما ورود رسمی مفاهیم توسعه پایدار به مسائل روز جهان
در سال ۱۳۳۷ در کنفرانس محیط زیست اتفاق افتاد.
شهرنشینی به عنوان یکی از چهار رکن اصلی دنیای کنونی ،
باعث شده تا مباحث میان رشته ای مختلفی در شهرسازی
، برای نیل به توسعه پایدار مد نظر قرار گیرد . امروزه شهرها
به عنوان متن مناسبی جهت تحقق سیاست های توسعه پایدار
در نظر گرفته می شود . (که مهم ترین آن ها اقتصاد ، محیط زیست وجامعه است).
البته معماری با رویکرد پایداری نیز از مؤلفه های پایداری
شهر است که در متن آن از مفاهیم مشترکی تبعیت می نماید.
محیط زیست، اقلیم زیستی و تغییرات آن، کاهش مصرف
انرژی، ساختمان سبز و مسائل بوم شناختی از مهم ترین
عوامل تاثیرگذار در شکل گیری رویکردهای معماری پایدار
در لایه های گوناگون فرایند طراحی، فرایند ساخت و تولید
مصالح می باشند. مفهوم معماری پایدار در سال ۱۳۰۱ ،بروز
می نماید و عمدتاً بر دو اصل تکیه دارد؛گروهی به طراحی
ساختمان بر اساس ارتباط و تاثیر آن بر محیط زیست توجه
داشته و گروهی دیگر به کاهش مصرف انرژی در ساختمان
اشاره دارد. بررسی جریان های گوناگون طراحی پایدار
معماری و معماری پایدار جهت دستیابی به دستورالعمل های
راهبردی اقتصادی، اجتماعی و محیط زیستی پایدار، نیازمند
شناخت مفاهیم پایداری و مطالعه تجربیات اجرائی است