پایداری درمصالح ساختمانی | اگرچه اصطلاح پایداری
اصطلاحی بسیار فراگیر با کاربرد گسترده می باشد
با این حال تعریف جامع و یکسانی از این واژه
موجود نمی باشد. یکی از رایج ترین تعاریف
مربوط به گزارش برانتدلند یا آینده ی مشترک ما
که در سال ۱۹۸۷ میلادی مطرح شده است
می باشد. در تعریف توسعه پایدار توسط انستیتو
بین المللی توسعه ی پایدار، اینگونه بیان شده است
که ” توسعه پایدار توسعه ایست که بدون آسیب
رساندن به توانایی نسل های آینده برای پاسخ
به نیازهایشان، نیاز های (نسل) امروز رو
برآورده کند” مفهوم توســعه پایدار یک تغییر
مهم در فهم رابطه انســان و طبیعت و انسـان ها
با یکدیگر می باشــد. این مســأله با دیدگاه دو
قرن گذشــته انســان که بر پایه جدایی
موضوعات محیطی و اجتماعــی و اقتصادی شــکل
گرفته بود در تضاد اســت. در دو قرن گذشــته،
محیــط به طور عمده به عنــوان یک موضوع
خارجی نســبت به بشــر، تلقی می شده اســت
و در نتیجه برای اســتفاده و استثمار انسان،
مشــکلات محلی اساسا به صورت محلی
دیده می شــدند. در این دیدگاه، ارتباط انســان
و محیط، به صورت غلبه انســان بر طبیعت درک
می شــد و باور داشتند کــه دانش و فن آوری
بشــر می تواند بر تمــام موانع محیطی
وطبیعی فایق آید. مــام موانع محیطی وطبیعی
فایق آیددر این گزارش تعریف توسعه پایدار
اینگونه بیان شده است ” توسعه پایدار توسعه ایست
که بدون آسیب رساندن به توانایی نسل های آینده
برای پاسخ به نیازهایشان، نیاز های (نسل) امروز
رو برآورده کند” اصلاح نگرش انسان نسبت به
طبیعت می تواند راهی برای پاسخ به تضادها
و ناسازگاری های موجود بین انسان، طبیعت
و پایداری باشد. باید جایگاه طبیعت و انسان در
نظام آفرینش مورد تجدید نظر قرار بگیرد. یکی
از علل بوجود آمدن بحران های زیست محیطی،
تغییر مفهوم انسان، سلطه جویی او و تغییر
نگرش افراد نسبت به مفهوم و جایگاه
انسان مدرن راه غلبه بر آن می باشد.
معماری پایدار:
می شود پایداری در معماری را به اقداماتی در
معماری نسبت داد که در تلاش است تا اثرات
زیست محیطی منفی ناشی از معماری را کاهش دهد.
یکی از اصلی ترین نمود های رابطه ی انسان با
طبیعت، معماری می باشد. اگرچه شاید بشود
ادعا کرد که معماری قدمتی به اندازه ی سن بشر
دارد اما تا هزاران سال رابطه ی انسان با محیط
و طبیعت رابطه ای دوستانه بود و علاوه
بر این به دلیل حجم کم ساخت و ساز، عملا
تاثیری بر روی طبیعت نمی گذاشت اما با
انقلاب صنعتی، این رابطه دستخوش تغییراتی شد
و به دلیل تقاضای زیاد و حجم بالای ساخت و ساز،
تعادل طبیعت بر هم زده شد و معماری هایی
که ذاتاً پایدار بودند به معماری هایی ناپایدار و
در مقابل طبیعت قرار گرفت. کل معماری و
خانه سازی بشر تا نیمه قرن نوزدهم محیط زیستی
بوده است، یعنی تا آن زمان ساختمان ها تعادل
محیط در توسعه ی پایدار با توجه به تعاریفی
که از آن وجود دارد در ابعاد مختلف پایداری مد
نظر داشته است. به عبارتی در حوزه ی معماری،
بحث از معماری پایدار به میان می آید که تمام
ابعاد معماری (عینی و غیر عینی)را شامل می شود.
از طرفی در معماری، عوامـل مختلفـی در آفرینش
یک اثر معمـاری نقش ایفا می کننـد کـه به
وجـود آورنـده و مولـد آن محسـوب می شـوند
و در تعاریـف مختلـف، بـه مـواردی از آنهـا
بـا رویکرد هـا و نگرش هایـی که
وجود داشـته اشـاره شـده اسـت.
وجـود آورنـده و مولـد آن محسـوب می شـوند
و در تعاریـف مختلـف، بـه مـواردی از آنهـا
بـا رویکرد هـا و نگرش هایـی
که وجود داشـته اشـاره شـده اسـت.